Podsumowanie 2013 roku.

Witajcie!

Już do Was Babeczki powracam. Trochę było zamieszania, w domu bywałam sporadycznie, ale wszystko (niestety) wróciło do normy i teraz będę miała wolnego czasu aż w nadmiarze. Mam mnóstwo nowych książek do przeczytania, trochę nauki na zbliżającą się sesję i kilka zaległych postów dla Was. Trochę mi tęskno za tym życiem w biegu i bardzo tęskno za przyjaciółmi, którzy wrócili już do swojego miasta. Ale wszystko co dobre szybko się kończy i mam nadzieję, że już nie długo znów ich zobaczę.

Wam w nowym roku życzę, aby uśmiech z Waszych twarzy nigdy nie znikał, samych powodów do radości a nie smutku, żebyście spełniały swoje marzenia, korzystały z życia i otaczały się samymi wspaniałymi ludźmi.

Ja obiecałam sobie, że zacznę żyć, nie będę go marnować ani się smucić. Puki co kiepsko mi idzie, ale jeszcze mam cały rok do nadrobienia. No i mam jeszcze jedno "postanowienie", ale to już zostawię dla siebie.

 Co mile wspominam z roku 2013? Jakie jest moje podsumowanie?

Przedstawiam Wam mój ulubiony zespół. To jest najwspanialsza rzecz jaką wyniosłam z roku 2013. I mam nadzieję, że w roku 2014 uda mi się zobaczyć ich na żywo! Uwielbiam London Grammar za barwę głosu wokalistki, za teksty i za melodie!

 

London Grammar - Wasting my young years

Co jeszcze wspominam? Pierwszą poważną pracę, którą zajęłam się na dłuższy okres. Nie zawsze było kolorowo, czasem nie chciało się wstawać, a ludzie wkurzali, ale jest to zdecydowanie moje pierwsze, poważnie doświadczenie, no i w porównaniu z innymi pracami było lekko.

W tym roku poznałam też wielu wspaniałych ludzi i odnowiłam stare przyjaźnie. I jest to najcenniejsze co zdobyłam. Uwielbiam moje dziewczyny, wiem, że zawsze mogę na nie liczyć, tak samo jak one na mnie, wygadać się, wypłakać, pośmiać, spędzić niezapomniany czas. Mimo kilometrów, które nas dzielą.

Miałam okazję przeżyć mój pierwszy wyjazd za granice. Była to wyprawa do Londynu (który zawsze chciałam zobaczyć). Pierwszy lot samolotem, pierwsza odprawa, pierwszy szok językowy. Mam tam przyjaciół. I to dzięki nim ten wyjazd był tak udany. Zobaczyłam wiele miejsc. Poznałam ciekawych ludzi. Wydawałam kasę na zakupach, jadłam na mieście i imprezowałam. To był okres, w którym w stu procentach odpoczęłam. Nie musiałam się zamartwiać. Nie ścigały mnie problemy i żal było wyjeżdżać. Londyn sam w sobie bardzo przypadł mi do gustu. Może dlatego, że mimo wszystko lubię żyć w biegu. Nie przepadam za wolnym czasem, bo zaczynam wtedy za dużo myśleć - no i zamartwiać się.

 

 

 

 

  

Zmieniłam nastawienie do ludzi, do życia i do samej siebie. Staram się nie brać tak wszystkiego do siebie. Próbuje nie przejmować się każdą głupotą. Stałam się bardziej zamknięta w sobie ( w moim przypadku jest to plus niż minus - czasem miałam wrażenie, że za dużo paplam jęzorem) i (pewnie niestety) zaczęłam bardziej myśleć o sobie. O swojej przyszłości, swoich planach, marzeniach i o swoim szczęściu. Wiem, że pewnie zraniłam tym wielu ludzi, wiem, że pewnie ciężko jest się teraz ze mną dogadać, ale nie chce już żyć dla innych. Chcę żyć dla siebie. Uszczęśliwianie ludzi sprawia dużą przyjemność, ale czasem kosztem własnego szczęścia. Jeśli nauczę się żyć w zgodzie z samą sobą to nauczę się tym dzielić, a nie tylko ranić. 

Zmieniłam też gust muzyczny (tu najbardziej cieszy się moja rodzina, która już nie mogła słuchać disco polo - rapu - popu - disco polo ). Ukochany London Grammar już Wam pokazałam, ale w skład mojej playlisty wchodzi również Lana Del Rey,  Lorde i także inni wokaliści (a właściwie ich pojedyńcze piosenki) w stylu : Active Child, Birdy, Lissie, Ellie Goulding , Imany, a także Katy Perry wraz z swoją nową piosenką "Unconditionally" , Jessie Ware, Florence w duecie z The Machine , no i oczywiście moja niezawodna Rihanna. I wiele, wiele, wiele innych, równie zajebistych.

Katy Perry - Unconditionally

Zapomniałabym o jednym z ważniejszych momentów- zdałam na prawo jazdy i już prawie, prawie rok jeżdżę moim Oplem. Wszędzie pojadę, wjadę, wszędzie zaparkuję i nic dla mnie nie jest straszne. Nie trąbią na mnie i nie wyzywają od blondynek. Tak mi się wydaje. Miałam najlepszych instruktorów przed egzaminem i po zdanym już egzaminie (zanim zaczęłam sama jeździć).

Poznałam też co to jest prawdziwa miłość. Jej radość i ból. Wspólnie spędzone chwile, święta i kłótnie. I choć bywało ciężko to nie żałuję, bo były to najwspanialsze lata jakie spędziłam. I które wiele mnie nauczyły. 

No i przede wszystkim zaczęłam prowadzić blog, dzięki któremu poznałam Was! Zawsze można liczyć na Wasze porady czy miłe słowa. I choć czasem znikam to obiecuję, że zawsze do Was wrócę! 

A Wy co mile wspominacie? Co wyniosłyście z tego starego roku? 

U mnie wiele, wiele jest takich chwil, które tkwią w mojej głowie, ale którymi nie koniecznie chce się dzielić lub po prostu w danym momencie gdzieś się ulotniły. Nie udostępniam też zdjęć, bo moi bliscy cenią sobie prywatność. Z imprezy Sylwestrowej jestem jak najbardziej zadowolona. Spędziłam ją w gronie na prawdę fajnych i szalonych ludzi. Wytańczyłam się i starałam cały wieczór uśmiechać. 

Dziewczyny przesyłam Wam buziaki! I do zobaczenia częściej!